Ritim üzerine

efes almak, nefes vermek… Nefes almak, nefes vermek…

Ne kadar vazgeçilmez ve hayati ve bir o kadar da basit.

İşte tüm evren, bu devinim üzerine kurulu.

Nefes almak, vermek…

Gün doğumu ve batımı.

Yağış ve kuraklık.

Hareket ve dinginlik.

Sıcak ve soğuk.

Doğum ve ardından ölüm.

İnsanlarda da böyle.

Çocukken devinimler ne kadar dengeli olursa o kadar uyumlanıyoruz dünyaya.

Kida’da günlük hayatımızı da bu düzene göre kurduk.

Evden geliyoruz. Nefes veriliyor,Kahvaltı yapılıyor.,

Nefes alınıyor. Çemberde buluşuyoruz. Nefes veriliyor.

Bahçeye çıkıyoruz.

Nefes alınıyor.Kitap okuyoruz. Nefes veriliyor.

Bu ritim, çocuğa güven ve aidiyet veriyor.

Öngörülebilirlik sunuyor.

Bir sonraki adımı bilen çocuk, o adımda daha özgüvenli oluyor.

Evde de belli bir ritimde olmak çok kıymetli.

Belli saatte yemek yemek, belli saatte uyumak, belli günde banyo yapmak, belli günde çarşıya çıkmak.

Zor değil, sadece, yalnız çocukların değil yetişkinlerin de ihtiyacı olan o ritmi bulmak gerekiyor sadece…

Çiğse Rastgeldi